Kızımın keçeden kapı süsü

Ne kadar hızlı geçiyor zaman, daha dün gibi karnım burnumda, sırt ağrılarıma yenilerini ekleye ekleye bunlarla uğraşışım. İnatla, daha iyisi, daha güzeli, en güzeli olsun diye çabalayıp durdum o son günlerimde.İnatçıyımdır biraz ben, üç kişilik ailemiz içinde herkes gayet inatçı, o da ayrı mesele.
Bebek odamızı çilekten almıştık, baby safari modelini. Dolayısıyla hayvanlardan yola çıktım ben de.Tek tek hepsini çizdim, kestim, yapıştırdım ve sonuç bu. Tabi bu sonuca gelmeden geçirilen süreçte yalnızca benim emeğim ve azmim yok. Malum Marmaris'te yaşıyorsanız öyle herşey elinizin altında olmuyor. Bazen çok basit şeyleri bulması bile hayal oluyor. "Onu buralarda bulamazsın abla!" Peki neden, nerelerde bulabilirim o zaman?
 Hamileyken yürüyüşe çıktığımız bir gece canım fena halde boza çekmişti. Büyük, küçük tüm marketleri gezdik,tüm kuruyemiş ve pastaneleri dolaştık. "Boza mı, o ne, nasıl bişey?, Alkollü içecek mi abi?" şimdi hatırladığım birkaç cevap...Ben "tamam hadi boşverelim " dedikçe eşim boşveremedi, o akşam epey aradık. Sonuç bulunamadı, bozasız kalındı. Allahtan sonrasında İzmir' e gitmemiz gerekti de içildi rahatlandı.
Kapı süsünü yapmak için de gereken en önemli ve yapıştırıcıyı saymazsak tek malzeme keçe. Aman Allahım, o da bi imkansızmış. Aramalarım sonuç vermedi. Neyseki benim süper bi arkadaşım var İstanbul'da. Her acımda, mutluluğumda yanımda olan, mesafelerin bizi ayıramadığı, zor bulunan türden bi güzel insan. Yine hemen yetişti imdadıma. Bi çırpıda yollayıverdi keçelerimi.

  Kızım odasını seviyor, orada vakit geçirebiliyor ve birinci ayını doldurduğundan beri odasında uyuyor. 

 Bebek sepetimiz babaanne yapımı. Ben daha farklı bişeyler hayal etmiştim ama sağolsun emek vermiş, uğraşmış, yapmış. Güzel de olmuş, ellerine sağlık. 

Vee sepetin içini dolduran kızımın bebek şekerleri. Yerinde duramayan annesi 7. ayında kalktı, hasretinden yandığı İzmitlere gitti, orada yaptırdı bu şekerleri.