"ANNEM..."

Bugüne dair bir yazı dökülmeyecekti dilimden...Ama istedim ki geç kalmayın hiçbir şeye. Sevin, sevdiğiniz, hayatınızda sizin için değerli olan ne varsa sonuna kadar sahip çıkın ona, sarılın doyasıya, her an kaybedecekmiş gibi...
Hayat acımasız çünkü, o kadar acımasız ki hem de.
Keşkelere yer bırakmayın hayatınızda, günün birinde boğazınızda kocaman bir düğümle ve kocaman bir yarım kalmışlıkla bulmayın kendinizi.
Bugün hayatımda herşey çok güzel, rüya gibi hatta... Bazen korkuyorum, çok korkuyorum bu rüyaya bişey olacak diye... Ama illaki eksik, bir yanım hep eksik, kolum kanadım kırık işte. Her "annem" sözcüğünde pazarda annesini kaybetmiş küçücük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, her seferinde içim cız ediyor. 
Sebepsiz ağlayışlarımla, zamansız, olur olmaz gözyaşlarımla o kadar değiştim ki ben anne. Sensiz geçen beş yıl o kadar uzun sürdü ki tarifi imkansız. 
Ne güzel anne kızdık biz, ne güzel arkadaştık, ne iyi can yoldaşıydık birbirimize. Ne çok sever, ne çok özler, ne çok kızardık birbirimize ve ne çok affederdik. Bugün anladığım pek çok şeyi o zamanlar anlasaydım herşey ne kadar farklı olurdu değil mi? 
Büyüdüm ben, evlendim, anne oldum, ama içimde kocaman bi çocuk var anne, hiç geçmiyor...
Senin gibi, senin beni sevdiğin gibi, o kadar çok seviyorum kızımı. Ona bişey olacak diye ödüm kopuyor. Hep sarılıyorum ona, kokluyorum senin beni kokladığın gibi doyasıya. Her gün, her an tadını çıkarıyorum anneliğimin. Eşimi de çok seviyorum. O iyiki var diyorum hep, her sabah el sallarken arkasından dualarımı eksik etmiyorum. Yanımda olmasaydı, hayatımda olmasaydı, bugün nerde yada ne halde olurdum hiç bilmiyorum... Dibe vurmuş beni sabırla bekleyen, toplayan, kendine getiren, Melike' yi tekrar dünyaya getiren o kocaman yürekli adamı tanımanı, onunla vakit geçirmeni, oturup beni çekiştirmenizi o kadar çok isterdim ki anne. Bir de ne kadar mutlu olduğumu, güvendiğimi, sevildiğimi, sevdiğimi...
Çok erken bi vedaydı seninkisi. 
Çok erken ve apansız.
"İnsan kaç yaşında olursa olsun annesine hep ihtiyaç duyar" derdin hep. Sen yanımdaydın ve ben hiç anlamazdım bu sözleri. İnsan hep ararmış meğer annesini, hele senin gibisini. Hep özlermiş anne.
Benim her zaman güçlü, büyük yürekli, sabırlı, ince düşünen güzel annem. Teşekkür ederim, beni doğurduğun, tek başına beni büyüttüğün, beni hep çok sevip, o yüce sevginle sarıp sarmaladığın, okuttuğun, hep mücadele ettiğin ve aslında kendinden vazgeçtiğin için...Gerçek bi anne olduğun için. Senin kadar iyi bi anne olabilir miyim bilmiyorum, ama çabalıyorum anne, herşeyden önce kızımı çok seviyorum ve bunu ona hep hissettiriyorum, bana hep güvenebileceğini bilsin istiyorum, ne olursa olsun hep yanında olacağımızı bilsin. 
Seni çok özledim anne.
Seni çok özledim.
Anneler günün kutlu olsun...