Gerçi yaptığım turşuların ilk kavanozunu bitirmeme az kaldı, kışa pek kalmayacak bu gidişle, Allah' tan bunu düşünüp epey fazlaca yaptım! Kendi yetiştirdiğim acı biberlerimdendi o koca kavanoz ve gerçekten nefis olmuşlar. Tarifi ve dikkat edilecek hususlar, pek yakında!
Yani bir yazı dizisi oluşturacak kadar uzadı yapılanlar. Ve bu dizinin ilk yazısı, kuru domateslerim...
Biz ilk partiyi yapıp dolaba kaldırırken Naz' la dayanamayıp çerez niyetine yedik birkaç tanesini, çok keyifli... Dolayısıyla çerez tabağında da yerini alacak yeni dönemde.
İkinci partiyi de az önce yapıp serdik balkona, günler içinde kurumalarını bekliyoruz. Günler içinde dedim, çünkü 1-2 günde kuruyan bişey değil malum domates.
Ve sanırım hangi domatesin seçileceği de yine önemli bir husus. Hani şu ince uzun, elips şeklinde olan, genellikle salça yapımında kullanılan domatesler var ya, onlardan kullanmak gerek. Sert olanlarından, yani ezik büzük bi domatesten çok da başarılı bi kuru çıkmaz, o mahiyette söylüyorum. Doğru domates seçiminden sonra domatesler güzelce yıkanır, suları süzülür ve boylamasına olacak şekilde tam ortadan ikiye kesilir.
Ardından yağlı kağıt serilmiş fırın tepsisine yan yana yerleştirilir.
Evin minik kurbağası, en büyük yardımcı Naz' dan yardım alınır ve tüm domateslerin üzerine bolca tuz serpilir. " anne, ben de yamid edeyim mi?" (yardım edeyim mi? )
Daha sonra bol rüzgar ve güneş alan bir noktaya konuşlandırılan domatesler kurumaya bırakılır.
Son birkaç gün ters çevrilerek diğer tarafın da iyice kuruması sağlanır.
Bizim gibi nemli bir yerde yaşanıyorsa benim bütün kurularıma uyguladığım yöntem uygulanarak buzdolabı poşetine koyup buzdolabında muhafaza edilir. Yoksa tüm emeğe yazık olur. Başıma gelmişliği var ancak 3-4 yıldır artık hepsini dolapta saklıyorum, yoksa biberlerime kadar nemleniyordu. Bu şekilde yıllarca kalıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız benim için çok değerli ve önemli. Her yeni fikrin, görüşün, düşüncenin bana katacağı birşeyler mutlaka vardır. Hepinize teşekkür ederim.