Aylar öncesinden aklıma düştü...
Naz' ım okullu olmuştu ve yaşayacağı bu ilk öğretmenler günü sanki biraz daha özel olmalıydı. Konu ile ilgili bizzat çok heyecanlıydım.
Hediyelerimiz özel şeyler olmalıydı, aynı zamanda el emeği, göz nuru...
Sonunda güzel kızlarımdan, öğrencilerimden birinin, Yağmur' un annesiyle birlikte yaptığı ayraçlar geldi aklıma. Geldi ve takıldı kaldı.
Naz' la annesi gibi birazcık süslü ve fiyonklu bişeyler bulduk. Ardından çizdik, kestik, süsledik.
Boğaz çubuklarını babamız buldu, paketlemeyi de ona yükledik, çünkü o sıra her akşam her akşam gittiğim mental aritmetik kursuyla, derken sınavıyla falan büyük bir zaman kıtlığı içindeydim, imdada yetişti sevgili kocam, her zamanki gibi!
Bir güzel özendi, "tamam yeter artık, pek güzel oldu!" demelerime aldırmadı, her zamanaki "bi iş yaptın mı tam yapacaksın" felsefesinden zerre ödün vermedi, beğenmediğini oturdu, tekrar yaptı.
Sonuç çok güzel oldu, her açıdan...Tüm öğretmenlerimize dağıttık, sevildi, beğenildi, biz de mutlu olduk, çok!
Kitaplara, masallara bu kadar düşkün meleğime de yaptım bir tane...
Duyduğu her notada, her melodide yerinden sıçrayan, dikkat kesilen, her gün onlarca kitabın kapağını birlikte araladığımız, şarkılarıyla evimizi durmadan şenlendiren, annesini "nası yani, nasıl oluyor da oluyor bu çocuk bu kadar çok şarkıyı ezberleyip söyleyebiliyor???" diyerek sürekli şaşırtan güzel kızım, SENİ ÇOOOOK SEVİYORUM!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız benim için çok değerli ve önemli. Her yeni fikrin, görüşün, düşüncenin bana katacağı birşeyler mutlaka vardır. Hepinize teşekkür ederim.